Bu pis savaş bitsin.
Artık evlatlarımızı askere gönül rahatlığı ile gönderebilelim.
Anaların, babaların gözyaşları bundan sonra akmasın.
Gençlerimiz ziyan olmasın boş yere.
Sormayın artık SEN NERELİSİN diye.
Ama bu kadar acınında bir hesabı olmalı, işte onu sorun.
Aflarla, silmekle , unutturmaya çalışmakla olmaz.
Hangi ana, baba o inanılmaz acısını unutabilirki ?
Biraz cesaretli olabilseniz, buralara nasıl geldiğimizide sorabilirsiniz, ama.....!
